دست آشنا

فریاد زد درون خود احساس تـــرس را          

در رهگذار خلـــــوت آیینـــــۀ صـــــدا

همرنگ غربتی که درونش نشسته بـــود         

بیهوده دید گریـــــه و فریــــاد یا خـــدا

مانند شاخه های درختـــــــان بی ثمـــــر          

در خود شکست وروان شد به هر کجا

همراه رودهای خروشــــان زندگـــــــی           

همراه دستهــای پریشـــــــان بــــــادها

همراه روزهای جوانی که رفت ، رفت            

مثل زمان که می گذرد تا بـه انتهـــــا

آینده یی که در نظرش خیره می نمـود               

از گرمی محبت یک دســــت آشنــــا